ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

™ Γενικά γνωρίσματα προφορικού λόγου:

1. ™ Αυθόρμητος
2.  ™ Ικανοποιεί τρέχουσες ανάγκες της καθημερινότητας 
3. ™ "δεν φοράει τα καλά του"
4. Περιβάλλον οικειότητας των συνομιλητών
5. Σε αντίθεση με το γραπτό λόγο, που χρησιμοποιείται στην επίσημη επικοινωνία και είναι πιο επιμελημένος 
6. Δεν είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλο, απλά διαφορετικός
7. τα παραγλωσσικά στοιχεία (επιτονισμός, παύσεις, προφορά, χροιά, ένταση φωνής κτλ.), 
8. καθώς και τα εξωγλωσσικά (χειρονομίες, βλέμμα, έκφραση προσώπου κτλ.), έχουν ιδιαίτερη σημασία στον προφορικό λόγο.  
9. Περιλαμβάνει πολλές συντακτικά ατελείς προτάσεις ή ακολουθίες ανολοκλήρωτων φράσεων: κυρία Μ., θα 'θελα/ εεσείς τη γνώμη σας 
10.  χρησιμοποιεί ευρύτατα την παράταξη και την ασύνδετη συμπαράθεση προτάσεων 
11. βρίθει από επαναλήψεις συντακτικών δομών: Ντάξει, όχι καταλαβαίνω ε καταλαβαίνω και τη συγκίνησή σας, γιατί ειν' ένα βιβλίο συ- συγκινητική
12.   προτιμά την ενεργητική σύνταξη και αποφεύγει την παθητική 
13. προτιμά πολλές φορές την προτασιακή δομή θέμα-σχόλιο (θέμα μιας πρότασης είναι το αντικείμενο του ενδιαφέροντός της και το σημείο εκκίνησής της σε αντιδιαστολή προς το σχόλιο, που είναι το συστατικό της πρότασης που "λέει κάτι" για το "θέμα") και όχι τη δομή υποκείμενο-κατηγόρημα: η καρέκλα/ να την βάλεις στη θέση της (αντί την καρέκλα να την βάλεις στη θέση της ή να βάλεις την καρέκλα στη θέση της 
14. περιλαμβάνει πολλές επανεκκινήσεις, που βελτιώνουν προηγούμενες διατυπώσεις: Την/ δε/ την/ τα τέλη του '50 και τ- τα '60 είναι είναι μια εποχή που δεν τη γνωρίζετε καθόλου 
15. χαρακτηρίζεται από αφθονία λέξεων ασαφούς σημασίας (γενικευτικών όρων): πράγμα, μέρος, κάποια, κάτι, διάφορα, πολύ κ.α. 
16. είναι διάσπαρτος από "πραγματολογικά μόρια": λίγο, λιγάκι, έτσι, ας πούμε, που λένε, ξέρω 'γω, νομίζω, εε, αα κ.ά.